Mnogi smatraju da je fabrika papira u Beranama, u trenutku privatizacije i početka propadanja bila dovedena tehnološki do savršenstva, mogla da se transformiše makar za proizvodnju roto papira za crnogorsko i tržište regiona, prenose mediji.

Prema saznanjima, nedavna kriza na tržištu roto papira uzrokovana je bila prekidom proizvodnje u slovenačkoj fabrici papira, a u Crnoj Gori je riješena sa dosta problema uvozom izvjesne količine te vrste papira iz Bugarske.

Milić Joksimović, posljednji direktor beranske fabrike papira prije privatizacije, smatra da je ta fabrika realno mogla da se sačuva, ali da je prodaja i privatizacija predstavljala političku odluku.

Joksimović otkriva da su postojale dvije papir mašine. Jedna za proizvodnju finih papira, do stotinu trideset grama. Druga mašina je imala raspon proizvodnje do čak trista gramskih papira, i, prema njegovom mišljenju, to je bila jedina mašina te vrste u bivšoj Jugoslaviji. Mišljenja je da tu mašinu nije imala ni Slovenija. Saopštio je da su takve mašine, navodno, završile kao staro grožđe, prema njegovim saznanjima, jedna.

Prema pouzdanim informacijama, mašine su prodate po cijeni starog gvožđa, ali su u Tursku prenesene do posljednjeg šrafa, i tamo bez problema stavljene u pogon.

Fabrika papira “Beranka” prodata je iz stečaja beogradskom preduzeću “Tigo-impeks” 2004. godine. Vlasnik tog preduzeća, beogradski biznismen pljevaljskog porijekla Radoje Gomilanović navodno je iz ranijih poslova sa tom beranskom fabrikom imao obezbijeđena potraživanja od 200 hiljada eura, odnosno sa pripadajućim kamatama preko 250 hiljada.

Prema istim saznanjima, obezbijeđena potraživanja, takođe sa pripadajućim kamatama i sa fiducijom na skoro kompletnu imovinu fabrike, osim papir mašina, imala je i Vlada Crne Gore.