Presudan je ogromni rad koji, između ostalog, mora da prati muzička inteligencija, darovitost, sviračka energija – potentnost – glad, veliki i raznovrstan repertoar… Taj put može dati visok izvođački nivo koji je potrebno godinama, iznova postavljati i ponavljati na sceni – kaže Damljanović

Podgorički Festival savremene klavirske muzike “Forte piano” na scenu KIC “Budo Tomović” nedavno nam je doveo pijanistkinju i univerzitetsku profesorku dr Vesnu Damljanović, koja se predstavila projektom “Žene u muzici”. Na repertoaru ove Nikšićanke, koja sada živi u Beogradu, a predaje na Muzičkoj akademiji u Istočnom Sarajevu, bila su djela savremenih kompozitorki Valentine Dutina (BiH), Isidore Žebeljan (1967 – 2020 – Srbija) i Tatjane Prelević (Crna Gora, Njemačka). I, upravo muzika savremenih autora i autorki, sudeći po onome čemu svjedočimo posljednjih godina, i jeste u fokusu izvođačkih i umjetničkih istraživanja Damljanovićeve. Zato ne čudi što će se večeras, kako nam je i najavljivala, na sceni Muzičkog centra Crne Gore, predstaviti djelom još jednog savremenog kompozitora, Redza Mulića (1923 – 1982). Damljanovićeva će kao solistkinja izvesti drugu, “Kosovsku” simfoniju ovog crnogorskog kompozitora, sa Crnogorskim simfonijskim orkestrom kojim će dirigovati Mladen Tarbuk.

– Riječ je o krasnoj, uzbudljivoj muzici koja koketira između forme klavirskog koncerta i simfonije, a podrazumijeva veliki orkestarski sastav, gust orkestarski izraz i autentično tretiran solistički instrument – klavir – kaže Damljanović, pozivajući publiku na koncert koji počinje večeras u 20 časova.

– Razni su razlozi i benefiti, izdvojiću tek par njih: širenje izvođačkog repertoara; otvaranje-širenje vidika i učenje nekog novog izraza, zvuka, ideje; afirmacija kompozitorske umjetnosti navedenog perioda; obrazovanje iz domena tokova novije muzike na svjetskom nivou…

• Zašto se onda rjeđe izvode djela kompozitora i kompozitorki 20. i 21. vijeka? Što po Vama treba učiniti da bi ti autori-ke imali i dobili mjesto-tretman koji su imali njihovi prethodnici u istoriji?

– Novija muzika sve više napušta sigurnu zonu tradicionalne zvučne estetike u odnosu osnovnih muzičkih načela, odnosa tona-melodije-harmonije-ritma-artikulacije-boje. Muzička umjetnost (kao i svaka druga) podrazumijeva doživotna traganja u svakom od svojih izraza. Na nama, izvođačima, jeste da pronađemo za nas odgovarajuću, podudarajuću estetiku u nečijem kompozitorskom izrazu, a zatim da taj izraz ovaplotimo kroz svoj kreativni, izvođački čin.

Kada bi se kontinuirano nudili novi muzički, umjetnički sadržaji, što putem koncerata, ali i putem medija – programa (bravo za parlamentarni RTCG!) radio stanica, raznih internet platformi, mreža, sigurno da bi i zastupljenost i vidljivost nove muzike bila višestruko značajnija.

• Kao pedagog, na čemu insistirate, što “preporučujete” svojim studentima klavira?

– Moja pedagoška djelatnost se, s jedne strane, sada odvija u vidu umjetničke saradnje, i koliko je ona značajna za studente pjevačkog i duvačkog odsjeka institucije u kojoj radim, ona je značajna i za mene samu, jer mi ne dozvoljava da izađem iz procesa kontinuiranog učenja uvijek novih repertoara. Generalno, svojim studentima savjetujem da konstanto rade na sebi, da se procesu učenja prepuste bezuslovno, toliko da ono postane njihova mentalna, duhovna, duševna (…) higijena. Drugi dio mog pedagoškog angažmana podrazumijeva rad sa mladim pijanistima koji ciljano traže moju pomoć. Takva, uže profilisana, pedagoška aktivnost profesionalno je usmjerenija, metodičko-didaktički personalizovana. U zbiru, gajim ljubav prema muzici i znanju.

• Što je po Vama presudno da bi se za jednog izvođača, naročito iz Vašeg pijanističkog ugla, reklo da je zreo, da je maestro? Što čini vrsnog pijanistu?

– Presudan je ogromni rad koji, između ostalog, mora da prati muzička inteligencija, darovitost, sviračka energija-potentnost-glad, veliki i raznovrstan repertoar… Taj put može da da visok izvođački nivo koji je potrebno godinama, iznova postavljati i ponavljati na sceni.